De overgang: meer dan alleen maar opvliegers

De overgang is meer dan opvlieger, het is een hormonale achtbaan die vaak begint zonder dat je het doorhebt. In deze persoonlijke blog deelt Ellis hoe zij haar klachten herkende, haar hormonen testte en weer grip kreeg op haar leven. Praktisch, herkenbaar en met een vleugje humor.

Een verhaal van Ellis (46), voor alle vrouwen die zich afvragen: “Wat is er toch met mij aan de hand?”

Op een dinsdagmiddag sta ik in de supermarkt, volkomen blanco, met een pak crackers in mijn hand. Geen idee waarom. Geen idee wat ik hier ook alweer kwam doen. Mijn hoofd voelt als een mistige parkeerplaats en ik ben al drie nachten achter elkaar om 03:43 wakker. Klaarwakker. Alsof mijn lijf het memo niet heeft gekregen dat we nog even mogen slapen.

Ik dacht eerst nog: het zal de stress wel zijn. Of de volle maan. Of mijn kinderen. Of mijn werk. Of… tja, alles tegelijk. Tot het ineens doordrong: zou dit… de overgang zijn?

Geen opvliegers, wél chaos

Als het over de overgang gaat, denken we vaak aan vrouwen die zwetend in een vergaderzaal hun vestje uittrekken en zich met rode wangen naar buiten haasten. Maar daar zat ik dan: geen opvliegers, geen rode wangen – alleen vermoeidheid, huilbuien om niks, gewrichtspijn alsof ik 82 was en hersenen die aanvoelden als een natte spons.

Ik voelde me geen vrouw meer met regie, maar een soort hormonale versie van mezelf, op de automatische piloot, met een kort lontje, en een totaal onverklaarbare drang om mijn hele leven opnieuw in te richten (of te ontvluchten).

En het gekke? Ik had het niet door. En mijn huisarts ook niet.

Totdat ik wél begreep wat er gebeurde

In een opwelling liet ik mijn hormonen checken. Gewoon via Bloedwaardentest.nl, want ik had behoefte aan duidelijkheid en geen zin in wachtkamers. Wat bleek? Mijn oestrogeen was flink gezakt, mijn FSH zat door het dak, en mijn AMH was bijna onmeetbaar. Hallo overgang.

En weet je? Het was een opluchting.

Ik was niet gek. Ik was hormonaal.

En dat is iets totaal anders.

Vanaf dat moment kon ik dingen anders bekijken. Mijn brain fog had een reden. Mijn slapeloosheid was niet mijn schuld. En dat ik soms mijn partner wilde inruilen voor een leven in een boshut met geiten… nou ja, ook dat bleek hormonaal verklaarbaar.

Kennis = grip = rust

Sinds ik weet wat er met mijn lijf gebeurt, voel ik me sterker. Ik ben beter gaan slapen (thanks, slaaphygiëne + magnesium), ik eet anders (bye suikerpieken), en ik laat mijn hormonen regelmatig checken. Niet omdat ik medisch geobsedeerd ben, maar omdat ik gewoon wil weten: waar zit ik in die achtbaan?

Ik gun dat elke vrouw. Want echt – hoe eerder je snapt wat er gebeurt, hoe beter je ermee om kunt gaan. En hoe minder erg het allemaal voelt.

Denk jij dat je misschien in de overgang zit?

Check het gewoon. Niet voor de grap, maar voor jezelf. Voor je helderheid, voor je nachtrust, voor je relaties, maar vooral voor je gemoedsrust.

Dit hielp mij enorm: